۱۳۸۹-۰۲-۱۱

سرمقاله 1 : روزنامه ابتکار سیستان و بلوچستان چهارشنبه 18 فروردین 1389

سال جدید ؛ عهد و پیمان جدید
سال جدید با عهد و پیمان‌هایی نو فرا رسید و خستگی یکسال کار و تلاش را با سبزی و طراوت بهار ، از تنمان بیرون کرد. هر چند که غصه همیشگی گرانی و مشکلات زندگی این‌بار نیز علیرغم وعده‌های بسیار مسئولین ، اندکی از شادمانی‌هایمان کاست اما به هر حال بهار را با امید جشن گرفتیم. نمی‌دانم آیا توانسته‌ایم برگه‌های زرد کینه‌ها و کدورت‌ها را نیز دور بریزیم و گلبرگ‌های سبز دوستی و محبت را به جای آن بنشانیم یا خیر. اگر چنین نکرده باشیم به سال سیاه دشمنی و کینه پا گذاشته‌ایم که چین و چروک‌های چهره‌مان را بیشتر خواهد کرد.
ابتکار در سال نو
از بهار که بگذریم به ابتکار می‌رسیم و سالی که در آن بنا داریم ابتکار سیستان و بلوچستان را به یاری یگانه ایزد منان و همیاری شما بصورت روزانه منتشر کنیم.
انتشار چند شماره در ماه‌های پایانی سال گذشته از تجربه‌ای 10-12 ساله نشات گرفته بود با این وجود کاستی‌های فراوانی نیز داشت که با بهره‌گیری از نقد و نظرهای مخاطبان خود در پی رفع آنها هستیم.
در این مدت مجالی برای بیان بازتاب‌ها و دیدگا‌ه‌های مردم و مسئولان درباره این روزنامه نداشتیم. اما در سال جدید بخشی از روزنامه به انعکاس دیدگاه‌ها و نظرات مردم ، مسایل و مشکلات و پاسخ‌های مسئولین اختصاص یافته است.
پیگیری استاندار ؛ وعده برخورد با پدیده بلوچستان‌زدایی

چاپ مطلبی در نخستین ویژه‌نامه ابتکار سیستان و بلوچستان با عنوان « بلوچستان‌زدایی در برخی ادارت و رسانه‌های استان » با پیگیری استاندار محترم سیستان و بلوچستان همراه شد و وی قول داد تا این موضوع را بررسی و با خاطیان برخورد کند. و خوشبختانه نشانه‌هایی از پیگیری استاندار مشاهده شد اما مسئله هنوز حل نشده است و اراده‌های پنهانی همچنان قصد دارند تا نام زیبای بلوچستان را از استان محو کنند که مستندات آنها به مسئولان ذیربط ارائه خواهد شد.
انحصار در صنعت گوشت استان
برای چندمین بار واردات دام از استان سیستان و بلوچستان پاسخگوی نیاز مردم تهران به گوشت مصرفی شد. استان سیستان و بلوچستان با دارا بودن مرزهای مشترک وسیع با افغانستان و پاکستان و پیشینه بسیار طولانی در زمینه دام پروری این توانایی و قابلیت را دارد که نیاز بخش وسیعی از کشور را در زمینه گوشت مصرفی تامین کند. متاسفانه به دلیل سودآوری بالای این صنعت ، تهیه و فرآوری گوشت در استان در انحصار عده خاصی قرار گرفته است و به عنوان یک امتیاز و رانت برای این افراد درآمده است و دامپروران و دامداران اصیل استان سهم چندانی در سود آن ندارند. لازم است که دولت با شکستن انحصار واردات و بسته‌بندی گوشت و مشارکت بیشتر سرمایه‌گذاران و فعالان این بخش در شکوفایی هر چه بیشتر این صنعت و ایجاد اشتغال بیشتر برای مردم منطقه که از این راه ارتزاق می کنند گام‌های موثرتری بردارد.
باز هم توزیع نامناسب امکانات و بودجه
روزنامه خراسان در گزارشی از کمبود پزشک متخصص در سیستان و بلوچستان نوشته است. مشکلی که نه فقط به دلیل کمبود امکانات و تسهیلات مناسب در استان وجود دارد بلکه توزیع نامتناسب امکانات و بودجه‌ها در مناطق مختلف استان و سهمیه‌بندی‌های سلیقه‌ای می‌تواند از دلایل دیگر این مشکلات باشد. کمتر از یکماه پیش علی محمد آزاد ؛ استاندار سیستان و بلوچستان در چهاردهمین همایش سراسری کمیسیون‌های فرهنگی کلان شهرها و مراکز استان‌های کشور خبر از ایجاد دو دانشگاه علوم پزشکی بین‌المللی در چابهار و رامشار داد. خبری که هر چند برای استان بسیار مسرت‌بخش است اما نکته‌ای نیز در آن نهفته است و آن این است که رامشار شهری در حال احداث است که در حال حاضر یک خیابان بیشتر ندارد و سالها طول می‌کشد تا به مکانی قابل سکونت تبدیل شود. چه ضرورتی به جز سهمیه‌بندی‌های سلیقه‌ای باعث شده است تا دانشگاهی که در دیگر شهرهای استان ضرورت آن بیشتر احساس می‌شود و توجیه منطقی‌تری دارد ، در رامشار ایجاد شود. رامشار برای توسعه و عمران هر چه بیشتر به همه امکانات و به همه مردم استان نیاز دارد اما دانشگاه بین المللی پزشکی در این شهر اولویت اول آن نیست و معلوم نیست که این قصه پرغصه تبعیض در تقسیم امکانات و بودجه‌ها در استان کی پایان می‌یابد؟